Om 9.00 uur druppelden alle genodigden voor de BOOT-reis binnen bij de VVV in de stad Sudderplaatje. Koffie, thee, water en vers gemaakte cake stonden klaar op een tafel in een mooie sfeervol aangeklede kamer. Deze kamer kijkt aan de en kant uit op de winkel en de balie van de VVV en aan de andere kant over de weilanden, waar de diverse boerderijdieren vredig met elkaar hun maaltijd nuttigden. Waarom kunnen dieren van verschillend ras wel met elkaar in harmonie leven en datgene doen wat gedaan moet worden?

Rond 9.15 uur nam de directeur het woord en heette iedereen hartelijk welkom op deze speciale dag met de start van een bijzonder reis. Een reis die wij met z’n allen maken. Wij gaan met elkaar kijken naar het verleden, hiervan leren, laten rusten wat mooi geweest is en mee nemen wat nog speelt en/of volwassen moet worden. De directeur wil dat elke medewerker tijdens de reis goed naar zichzelf kijkt of leert kijken, en hij zei met nadruk elke medewerker en noemde daar expliciet ook het management erbij. Hij gaf aan dat hij met het hele MT gaat kijken naar een nieuwe pakkende visie, een begrijpelijke missie en uitvoerbare doelen. Doelstellingen moeten met elkaar gehaald worden en dat vraagt het nodige van elke medewerker, ongeacht zijn of haar functie. Iedereen maakt deel uit van de organisatie en niemand is meer of minder ten opzichte van de ander. Het verschil zit in de functie, de rollen, taken en bevoegdheden die voor iedereen anders kan zijn. Maar elke medewerker is verantwoordelijk voor het halen van zijn eigen doelen en is verantwoordelijk voor zijn/haar houding, gedrag en betrokkenheid bij het bedrijf. De directeur noemde één specifieke doelstelling. Hij zei: “Ik vind het belangrijk dat iedereen met plezier naar het werk gaat”. Toen hield hij zijn mond en er viel een korte stilte.

“Gaat iedereen eigenlijk wel met plezier naar het werk?”, werd als een retorische vraag gesteld. Dat gaf wel even stof tot nadenken. Want geldt dat voor iedereen? Voor mij anders wel, ondanks het feit dat er altijd wel wat gebeurt, wat niet goed voelt.

Aan het eind van zijn openingswoord overhandigt de trajectleider van het BOOT-programma symbolisch het eerste exemplaar van een leeg scheepsjournaal aan onze directeur. Elke deelnemer van het programma krijgt zo’n scheepsjournaal en dient als logboek om van alles over op te schrijven. Wat wij onderweg zien, wat wij leren, welke vragen bij ons opkomen, gedachten, gevoelens, ideeën om uit te werken, noem maar op. Wel handig zo’n persoonlijk logboek en naar eigen inzicht te vullen en om in te kunnen tekenen.

Na een korte instructie van de trajectleider over het programma en de dagen die ons te wachten staan, geeft hij ons een plattegrond van de stad met daarbij een uitgezette stadswandeling. Met een hele snelle blik op het papier zie ik dat stadswandeling leidt naar het museum Back to the future, het Bestuurshuis, het Sterfhuis en het kerkhof Met Rust Laten.

Aangekomen bij het museum, kunnen we direct beginnen met onze eerste opdracht. De opdracht luidt: kom met voorbeelden van onderwerpen die in het nu spelen en die ook in de toekomst gaan spelen. Hebben deze onderweren ook een kern in het verleden en zo ja, probeer deze drie tijdseenheden met elkaar te verbinden. En ik moet zeggen dat valt om den ….. niet mee. Want waar willen we eigenlijk naar toe? Wat wordt van ons verwacht, met het oog op de toekomst? En het gaat toch goed zo als we het nu doen?

Wordt vervolgd.